Σνίτσλερ, ΄Αρτουρ

(Schnitzler). Αυστριακός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας (Βιέννη 1862 - 1931). Γιος διάσημου γιατρού, άσκησε και αυτός το ιατρικό επάγγελμα, αλλά από τα τριάντα του χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Στους διάλογους του Ανατόλ (1890, παίχτηκε όμως μόνο στα 1893), διακρίνονται καθαρά οι κεντρικές γραμμές της ποιητικής του, που καθρεφτίζουν έναν εκλεπτυσμένο πολιτισμό, που βρίσκεται στη δύση του: η βεβαίωση της αδυναμίας της επικοινωνίας επειδή είναι αδύνατη η πίστη, ένας γαλήνιος αλλά παλλόμενος ερωτισμός, η αγάπη προς την ευφυΐα και την κομψότητα της φράσης, μέσα στην οποία σβήνει η θεατρική κατάσταση. Και από άποψη ακόμα μορφής ο Ανατόλ και αργότερα το Reigen, 1896, μπορούν να θεωρηθούν ως προάγγελοι του νεώτερου θεάτρου. Στην ίδια γραμμή κινούνται το Λιμπελάι (1895) και Ο πράσινος παπαγάλος (1899), ενώ ο Καθηγητής Μπερνάρντι (1912) αντιμετωπίζει το πρόβλημα του αντισημιτισμού. Ακόμα και οι τραγικές οικογενειακές καταστάσεις τονίζουν στο Σ. τη γεύση της πικρής μοναξιάς - Ο μοναχικός δρόμος (1903) - και η διαύγεια της γλώσσας δεν κρύβει ποτέ το επιστημονικό ενδιαφέρον του Σ. για την ενδοσκόπηση φροϋδικού τύπου, ιδιαίτερα στα μυθιστορήματα και στα διγήματά του Υπολοχαγός Γκουστλ (1901), Δεσποινίς Έλσα (1924), Τερέζα (1928).